zwierzyć się

См. также в других словарях:

• zwierzyć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zwierzać się {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zwierzyć — dk VIb, zwierzyćrzę, zwierzyćrzysz, zwierz, zwierzyćrzył, zwierzyćrzony zwierzać ndk I, zwierzyćam, zwierzyćasz, zwierzyćają, zwierzyćaj, zwierzyćał, zwierzyćany «powiedzieć komuś coś w zaufaniu, wyjawić, wyznać coś poufnie» Zwierzyć komuś sekret …   Słownik języka polskiego

• wyżalić się — dk VIa, wyżalić sięlę się, wyżalić sięlisz się, wyżalić siężal się, wyżalić sięlił się wyżalać się ndk I, wyżalić sięam się, wyżalić sięasz się, wyżalić sięają się, wyżalić sięaj się, wyżalić sięał się «zwierzyć się ze swych zmartwień, kłopotów,… …   Słownik języka polskiego

• zwierzać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zwierzać sięam się, zwierzać sięa się, zwierzać sięają się {{/stl 8}}– zwierzyć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, zwierzać sięrzę się, zwierzać sięrzy się {{/stl 8}}{{stl 7}} opowiadać komuś o swoich osobistych… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wygadać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wypowiedzieć się do woli; nagadać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie przerywaj, pozwól się jej wygadać. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zwierzenie — n I 1. rzecz. od zwierzyć. 2. lm D. zwierzenierzeń «to, z czym się ktoś komuś zwierzył; poufne wyznanie» Poufne, sekretne, szczere zwierzenie. Robić zwierzenia. Namawiać, skłaniać kogoś do zwierzeń. Chętnie słuchać zwierzeń. zwierzenie się rzecz …   Słownik języka polskiego

• myśl — ż V, DCMs. myślli; lm MD. myślli 1. «czynność, funkcja, praca umysłu, zdolność myślenia; proces poznawczy, myślenie; władza psychiczna poznawcza, rozum, umysł; świadomość, pamięć» Bieg, tok, nurt myśli. Zaprzątać czymś myśl. Coś nie może wyjść z… …   Słownik języka polskiego

• serce — n I; lm D. serc 1. «mięśniowy narząd, którego praca warunkuje krążenie krwi w układzie naczyniowym; u człowieka, ssaków i ptaków ma kształt spłaszczonego stożka, zwróconego podstawą ku górze, i składa się z dwóch, całkowicie oddzielonych od… …   Słownik języka polskiego

• otworzyć — dk VIb, otworzyćrzę, otworzyćrzysz, otwórz, otworzyćrzył (otworzyćwarł), otworzyćrzony a. otwarty otwierać ndk I, otworzyćam, otworzyćasz, otworzyćają, otworzyćaj, otworzyćany 1. «odemknąć coś zamkniętego przez przekręcenie sprężyny zamka,… …   Słownik języka polskiego

• wynurzyć — dk VIb, wynurzyćrzę, wynurzyćrzysz, wynurzyćnurz, wynurzyćrzył, wynurzyćrzony wynurzać ndk I, wynurzyćam, wynurzyćasz, wynurzyćają, wynurzyćaj, wynurzyćał, wynurzyćany «wydobyć na wierzch, na zewnątrz coś pogrążonego w płynie (najczęściej w… …   Słownik języka polskiego

• otworzyć — 1. Nie mieć do kogo ust, pot. gęby otworzyć «nie ma w pobliżu nikogo, z kim można porozmawiać»: Nie było do kogo ust otworzyć. Powinowaci i znajomi byli poruszeni, zatroskani, ale trzymali się z daleka. M. Ławrynowicz, Diabeł. 2. Nie otworzyć ust …   Słownik frazeologiczny